بنام خداوند بخشاینده مهربان
نیمه‌های اسفند93 بود که خبر برگزاری قریب‌الوقوع دومین جشنواره شعر به زبان محلی به همت انجمن ادبی حسنوا و در دبیرستان نوردانش شهر حسن آباد را در این وبلاگ و هم‌‌چنین وب سایت حسن‌آبادی‌ها دیدم، بدون درنگ به آقای احمد شفیعی دبیر محترم این جشنواره تماس گرفتم و اجازه خواستم که در مدت باقیمانده شعری را سروده و آن را ارسال نمایم که ایشان نیز به گرمی استقبال کردند و تاخیر در ارسال شعر من را با سعه‌‌ی صدر پذیرفتند.
به دنبال موضوع که می‌گشتم با خودم گفتم شعرهای محلی قبلی که همشهریان عزیز سروده‌اند و من شنیده بودم اغلب در قالب غزل یا مثنوی و محتوایی طنز گونه داشت. پس بهتر آن است که مفهومی نو و قالبی جدید را انتخاب کنم . از این رو موضوع شعر را موفقیت و شروط رسیدن به آن و قالب آن را چهار پاره انتخاب کردم که در وزن ، آزادی عمل بیشتری داشته باشم. جهت استحضار دوستانی که با قالب چهار پاره آشنا نیستند عرض می‌کنم که این قالب در دوران معاصر و اگر اشتباه نکنم در دوره قاجار به قالبهای شعر فارسی اضافه شد و تشکیل شده از چند دوبیتی وابسته از نظر مفهومی و مستقل از نظر قافیه که در هر دوبیتی مصرع های اول ، دوم و چهارم هم قافیه‌اند و البته اشکال دیگری نیز در این قالب موجود است از جمله شکل پرطرفدار هم قافیه بودن مصرع های زوج (دوم و چهارم).
