سیاق نویسان

محمود صادقی(17/7/1378)

خط سیاقی یکی از خطهای رایج در حسن آباد بوده است که تقریباً به فراموشی سپرده شده به گونه ای که اکنون تنها افرادی معدود در حسن آباد با آن آشنایی دارند. گویا در حال حاضر تنها این افراد سیاق نویس هستند: حاج رضا عباس منصوری، حاج فرج الله جمشیدی، ملاعلی صادقی، حاجادامه مطلب...

مسجد امام خمینی (قلعه) پیش از تجدید بنا. عکس از: محمود صادقی:ادامه مطلب...

سید سلیمان ابراهیمی

عکسهای فوق متعلق به سید عبدالحسین فرزند سید سلیمان است. 

سید محمد رضا ابراهیمی

سید سلیمان ظاهرا در عنفوان جوانی به علتادامه مطلب...

پیشواز ماه رمضان

محمود صادقی و جواد صادقی

خانه تکانی

در گذشته خانه تکانی یک رسم پیشوازی مهم برای رمضان بوده است و تقریباً همه خانواده ها به خانه تکانی کامل قبل از رمضان (مانند شب عید نوروز) اهتمام داشته اند. مرمت و سفید کردن خانه با گچ نیز در آستانه ماه رمضان یک رسم مألوف بوده است.

جالب آنکه اعتقاد بر این بود اگر خانهادامه مطلب...

عزاداری برای اموات در گذشته

محمود صادقی

هرگاه شخصی از دنیا می رفت، چه مرد و چه زن، تا سه روز قاری در مسجد محل از طلوع آفتاب تا غروب قرآن می خواند و مصیبت زدگان هم یک لنگه پا باید در مسجد دست به سینه باشند. اگر کدخدای محل بود تا چهل روز بر سر قبر و منزل این وضع ادامه داشت.

خدا رحمت کند کسی را که این رسم نابخرد را از دوش مردم حسن آباد برداشت.

ازدواج در گذشته

محمود صادقی

در ابتدا پیرمرد قبیله، طایفه یا یکی از بزرگان آبادی به خواستگاری می رفتند. به محض پذیرش از سوی خانواده دختر، مراسم شیرینی خوران و انگشتر به دست عروس کردن را انجام می دادند. ناگفته نماند عروس و داماد تا شب زفاف همـدیگر را رویت نمی کردند. بعد از آن عقدکنان بود تا حدی که داماد حق دیدن عروس خود که محرم بود نداشت و عروس از موقع عقد تا عروسی حق بیرون رفتن از خانه رانداشت.

مراسم عروسیادامه مطلب...

نمونه ای از تکبر

محمود صادقی

هیزم کشی برای حمامهای خزانه ای، مخصوص خانوادهای خاص بود. رسم بود که هروقت آب حمام تازه می شد، اولین شخصی که با آب اول استحمام می کرد، ارباب و کدخدای محل بود و دیگران حق رفتن حمام نداشتند.

آبیاری در گذشته

محمود صادقی

طریقه آبیاری در قدیم به این صورت بود که تشتکی را به پایین ملکی که آبیاری می شد می بردند. هرموقع تشتک می افتاد آبیاری کشاورز از آن ملک به اتمام می رسید. از تشتک به عنوان ساعت هم استفاده می شد.

تذکر وبلاگ: متن فوق مبهم است. جادارد نویسنده محترم، با تفصیل بیشتر دوباره برای ما ارسال کند.

بازی گو

محمود صادقی

بازیهای سنتی حسن آباد بین خردسالان و جوانان جدا انجام می شد. بازی «گو» که درفارسی به آن «چوگان بازی» می گویند، سه دسته می شدند. مثلا در فوتبال داور با سکه تعیین میدان می کند ولی در بازی گو هر سه دسته با انگشت دستان باهم ور می زدند. اگر شماره آخر به یکی از گروهها می افتاد آن گروه به عنوان بالانشین بود و دو گروه دیگر با هم بازی می کردند. بازنده دو گروه بالانشین می شد تا بازنده دیگر.

طریقه بازی: یک گروه شش تا ده نفره بالای میدان با یک گو و یگ چوب با هم به رقابت می پرداختند که گو دهنده از گروه پایین بود هر موقعی که گو در حال دویدن به گروه بالا می خورد دسته پایین به بالا جهت ادامه بازی و گروه بازنده بالانشین می شد.