جمشیدی، حسین. کربلایی حاج حسین جمشیدی معروف به «حاج حسین شکرالله» سال 1306 در حسن آباد در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود. خاندان او به لحاظ بهره ی هوشی بالا زبان¬زد مردم بودند و به طایفه ی «خطیری ها» مشهور بودند. جملگی از مکتب¬داران قدیم حسن آباد به شمار می رفتند. همانند مرحومان: غلام حسین استاد باقر، ملاعباس، کلاعباس جمشیدی و استاد رضا دلاک و پسرش استاد محمد دستجردوکی. از میان آنها مرحوم کلاعباس بیشترین نقش را در تعلیم و تربیت حاج حسین شکرالله داشته است.
کربلایی حاج حسین شکرالله نیز از استعدادی عجیب برخوردار بود به طوری که در عین کم¬سوادی علاوه بر تسلط کامل بر قرائت قران، قسمت زیاد از آن را هم از حفظ می خواند. همچنین بیشتر دعاهای معروف و غیر معروف مفاتیح الجنان را حفظ بود؛ مانند دعای افتتاح و زیارت جامعه ی کبیره، دعای سمات و...
به علاوه، آشنایی ایشان با مسائل شرعی و تخصص در امور دفتری و اجرایی همچون اسناد معاملاتی و نوشتن قباله های گوناگون و آشنا بودن با خط سیاقی و حتی شناخت خط انگلیسی و علاقه به ادبیات و حفظ اشعار زیاد از شاعران، از جمله خصایص این پیرغلام اهل بیت(ع) بوده است.
بیش از چهل سال از عمر شریف خود را صرف رسیدگی به کارهای عام المنفعه و عمومی نمود به طوری که در قبل و بعد از پیروزی انقلاب کمتر فعالیت و مسئولیتی را می توان در حسن آباد برشمرد که ایشان مستقیم یا غیر مستقیم در آن نقش سازنده نداشته باشد.
از همان اوایل تقسیمات دولتی در انتخاب حسن آباد به عنوان مرکز بخش و تأسیس بهداری و حمام عمومی و غسال¬خانه و شرکت تعاونی حجت و شرکت نفت و شرکت بافندگان و واگذاری زمین های آموزش و پرورش نقش مؤثری داشته است.
همچنین در زمینه ی امور دینی و مذهبی یکی از مؤثرترین افراد در برپایی و حفظ مراسم و مناسبت های مذهبی بود. سرپرستی هیأت حضرت اباعبدالله و هیأت تعزیه¬خوانان حسن آباد و سرپرستی هیأت ختم زیارت عاشورا و راه¬اندازی زیارت جامعه ی کبیره و دعای ندبه در شب های دوشنبه و صبح جمعه و مداحی و تعزیه¬خوانی توسط خود ایشان و پیگیری امور حسینیه و مسجد حسینیه و ...، از جمله خدمات ایشان در امور دینی است.
همچنین به عنوان امین و مورد اعتماد مردم در رفع مسائل و مشکلات خانواده ها می کوشید و در پیگیری مشکلات کشاورزان و بافندگان و دفاع از مردم، تلاش های بسیار می کرد که به قول خودشان در زندگی انگیزه ای به جز خدمت به خلق که بالاترین عبادت است، نداشت.
سرانجام این خادم اهل¬بیت(ع) و مردم در تابستان 1389 در 83 سالگی ندای حق را لبیک گفت. امید که روح این پیرغلام حسینی که مسلما برگردن همه ی ما حسن آبادی ها حق زیادی داشته میهمان اربابش حضرت سیدالشهدا(ع) باشد.
                          علی جمشیدی (حسین شکرالله)