خرمن کوبی و بوجاری
محمود صادقی
عکسها از: حسن منصوری (تقی)
تا سال1352 کشاورزان حسن آباد برای جدا کردن کاه و دانه از یکدیگر، به دلیل نبود کمباین و امثال آن، محصولاتی چون گندم و جو و ارزن را پس از درو یکجا در زمین سفت و بیرون از صحرا جمع آوری و به صورت گرد پهن می کردند و با وسیله ای به نام «چان» که در تصویر مشاهده می کنید ، آن را خرد می کردند . دو الاغ را به چان می بستند و یک نفر روی چان می نشست و الاغ به صورت دایره روی خوشه های گندم می گشت و اینگونه دانه ها از خوشه جدا می شد. اما هنوز گندمها با کاه مخلوط بود.
برای جداسازی گندمها از کاه، با وسیله ای چوبی به نام «اچان» که دارای دسته ای بلند بود و سر آن را ده چوب نیمه خمیده تشکیل می داد ، استفاده می کردند. زمانی که باد می وزید در مسیر آن ، مخلوط کاه و گندم را به هوا پرتاب می کردند و کاه چون سبک بود به سمت حرکت باد ، می رفت و گندمها جداگانه در یکجا جمع می شدند. یک خرمن هزار کیلویی سه الی چهار روز طول می کشید تا گندم از کاه جدا شود.
وبلاگ: جا داشت معادل فارسی وسایل یاد شده نیز ذکر می شد. همچنین عکس از اچان مناسب بود.
بوجاری در فارسی به معنای جدا کردن غلات از خاک و خاشاک است.