ای به قربان مرامت ببعی
پرکشد دل به نشانت ببعی
گوش هایی که زآواز خوشند
همه مشتاق کلامت ببعی
یک جهان ظلم و ستم با زر و زور
حسرتش کسب مقامت ببعی
کی خوری غم تو که اوضاع جهان
هست بر وفق مرادت ببعی
روبهانی که زمکاری شیر
همه افتاده به دامت ببعی
هردم از باد صبا با دف و چنگ
می رسد عرض سلامت ببعی
تیر آخر که زند پنج و یک
آره ما هم به گمانت ببعی
هر چه گفتیم و بگویند به بعد
یک سر از سنگ تمامت ببعی