دکتر نادر منصوری
زولیzooli: زیلو نوعی زیر انداز قدیمی
گالَهgaalah: جوال یا ظرف مخصوص حمل گندم
تاچَهtaachah: گاله در اندازه کوچک تر
دستگاه هوایی: دستگاه مخصوص بافت زیلو و جوال
دستگاه پایی: دستگاه مخصوص بافت خورجین
میون چفتیmion chofti: قسمت بین دو لنگه خورجین که روی ترک دوچرخه یا موتور قرار می گیرد.
شُلی چیsholichi: قسمت بین دو تا خورجین بافته شده قبل از دوخت و جدا کردن(محل جداکردن دو خورجین از هم)
لَشمَهlashmah: ضایعات نخی کارگاههای پارچه بافی که بعنوان تفکیک کننده بین قسمتهای مختلف خورجین هنگام بافت بین انها قرار می گرفت.
دِفتین: یا دَفتین هم وسیله ی شانه ای شکل برای فشردن پودها روی هم و هم قسمتی از دستگاپایی که این عمل را انجام می داد.
بُرَه یا بُره چیborah: قسمت استوانه ای شکل چوبی که خورحین بافته شده روی آن پیچیده می شد.
چارچو اِوزارcharch ev zaar: قابی فلزی یا چوبی که تارهای خورجین از بین سیمهایی که در آن قرار داشت رد می شد جهت ایجاد وِجار.
وِجارvejaar: تفیکیت دسته ای از رشته های تار از دسته ی دیگر جهت عبور پود از بین انها.
وَرتvart: سیمهایی با دو سوراخ در انتها و یک سوراخ در وسط که با عبور نخ از سوراخ میانی و به صورت یک در میان وظیفه ایجاد وِجار داشت.
پاخشارpaakh shaar: دو چوب که به صورت موازی قرار گرفته با نخی که آن را به چارچو اوزار وصل می کرد باعث ایجاد وجار می شد.
کیسه چی: وزنه هایی که از ریختن شن در داخل گونی های کوچک ساخته می شد تا در اثر وزنش تارهارا در دستگاه پایی سفت و محکم نگه دارد.
منبع: خاطرات یک حسن آبادی
