شعرطنز سبد کالا
پیرمردی عیالوار وفقیر --- شب نشسته بودر درخانه
پای ان رسانه ملی ------ گوش بر اخبار روزانه
تا که یک وزیر ظاهر شد------- - مژده داریم برایتان جانانه
ما برای شب عیدتان مردم ----- -یک سبد میدهیم پر ز یارانه
پیرمرد به همسرش گفتا------ -همسرم ای عروس یکدانه
من که در پوست خود نمیگنجم ------راست بود این خبر یاکه افسانه
زن بگفت که ای شوی خوشبختم ----ای که بودی برم چوپروانه
کی وزیر دروغ میگوید---- ---این رسانه ملیست نه بیگانه
پیرمرد ساده لوح فکری کرد ---------- تا نویسد برای سبد ، برنامه
هم که اسراف نگردد این کالا----- --
- هم بجا اوریم شکرانه
تخم مرغهایش را این ماه ----- --- میخوریم هر روز یکدانه
چون گرسنه شوند فرزندانم ---- --- زود پنیرشان دهم به صبحانه
از برای مسافران نوروزی ----- --- این برنج ومرغ ، عیدانه
راستی کاش که نقدی میشد---------- جای این سبد و پیمانه
نه وزیر گفت که پول مردم ها ---- -- عامل تورم است سالانه
زن بگفت بس است همسر نازم --- -- تا نگشتی زین خبر تو دیوانه
زود بخواب تا که فردا صبح ----- -- سوی تعاونی رویم چو میخانه
الغرض صبح فرارسید وملت هم------ صف کشیده اند چو موریانه
صبح محشر است گوئیا امروز---- --- نصف شب رفته اند ز کاشانه
یک صف طویل از زنها بود ---- ---- ان صف دیگرش مردانه
کارت ملی به دست راست ودیگر دست---کارت یارانه دارند مستانه
تا غروب پیرمرد در صف بود ----- - طاقتش تمام گشته ان نازدانه
نوبت اورسید اما بعد ---- --- کارت او را کشید به پایانه
دستگاه یک رسید داد که ای مردک ----- تو نمیشوی مشمول یارانه
خوشه چند هستی اصلا تو؟--- ----- چند داری درامد ز ماهانه ؟
بیمه ای ؟ تاجری یا که کارمندی تو------ تحت پوششی یا که بیگانه ؟
پیرمرد باصدای لرزان گفت ------ ------ به خدا کارگرم و بی خانه
اهل این کشورم باور کن ----- ----- کارت ملی گواهی دهد براین نشانه
این که رسمش نشد برای ما---- - ------ لااقل تخم مرغش دهید چند دانه
چشمهایش سیاهی رفت وافتاد-------- تعاونی پیش چشمش چو ویرانه
در بدن گوئیا نفس بند شد ------ --- اولین شهید راه یارانه
شعر از : حسن صادقی
