بازنشسته های ایستاده انصافا25یا 30سال مدت کمی برای یک تصمیم گیری مهم نیست. تصمیم گیری درباره بعد از بازنشستگی. شاید تا چندسال پیش منطقه حسن اباد پنج تا بازنشسته هم نداشت امابه یاری خدا امروزه بسیاری از زحمت کشان وشاغلین شرکتها وکارمندان وکارگران منطقه ما هم به خیل بازنشسته ها پیوسته اند. ......بازنشستگی یا همان مرحله جدید زندگی....... جای خوشحالی هم دارد که وقتی برخی از این عزیزان را می بینیم که با همان انرژی قبلی این مرحله زندگی(بازنشستگی) را هم خوب مدیریت میکنند. کار میکنند .سود میرسانند و سود می بینند. اما برای برخی این دوران یک بحران به حساب می اید حتی بدتر ازبحران جوانی. احساس بلاتکلیفی ، مهاجرت بی هدف ،گرایش به مواد مخدر و افسردگی وخانه نشینی میتواند از جمله آسیبهای این دوران باشد که همگی نیاز به بحث مفصلی دارد که مجال ان در این نوشته نیست. اما انچه مهم است اینکه بازنشسته های کارگری وکارمندی حامل دنیایی از تجربیات واندوخته های کاری خودشان هستند که میتوانند هنوز سال ها در خدمت خانواده وشهر خودشان باشند. چرا یک شخص بازنشسته نتواند لااقل برای فرزند خود اشتغالزایی کند تا فرزندش اواره شهرهای دیگر نباشد انهم در مشاغل سخت وکم درامد؟ اینکه دوستانی که به خاطر کار مهاجرت می کردند میگفتند کاش زود بازنشسته شویم وبه اغوش گرم وطن برگردیم ولی شخصی در حسن اباد بازنشسته شود و بی هدف تن به مهاجرت دهد بسیار در تضاد است .مهاجرت به اضطراب وشلوغی والوده گی انهم در یک شرایط سنی که نیاز بیشتری به ارامش و پاکی دارد. در اخر چند سوال که خواهشمنداست در قسمت نظرات پاسخ دهید -1 چگونه بازنشسته ها میتوانند حتی با تشکیل یک مجموعه درخدمت خانواده وشهر خود باشند؟ -2 شما برای دوران جدید بازنشستگی چه اندیشیده اید؟ -3 باتوجه به وضعیت بد اشتغالزایی در منطقه ایا این عزیزان میتوانند در این امر مهم اثر گزار باشند یعنی اشتغالزایی کنند؟
