پروانه ات خواهم ماند..........
ای که دائم فکر این یارانه ای
روز وشب این شمع راپروانه ای
کن قناعت چون که این گنج عظیم
هست پنهان در دل ویرانه ای
صرفه جویی کن درآبُ برقُ گاز
درسفر ، یا آنکه اندر خانه ای
مانده ای توبی سروسامان ولی
میشوی آخرتو صاحب خانه ای
مو پریشانی ز جور روزگار ؟
میکشند آخربه زلفت شانه ای
گربایستی روی پای خوددگر
با چنین بیگانه گان بیگانه ای
کن تلاش درعرصه ی فرهنگ وعلم
تاکه باشی درجهان فرزانه ای
پس قناعت کن دراین یارانه تا
خسته جانی هم شود جانانه ای 1393-1-20