جناب دکتر مجید صادقی ـ دارای دکترای فلسفه و عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان ـ متن زیر را در
اختیارمان قرار داده است. ضمن تشکر، منتظر شرح حال ایشان به منظور درج در قسمت «سرشناسان و نخبگان» هستیم.
مرحوم منصوری معلم و هدایتگر
دکتر مجید صادقی
درگذشت مرحوم مغفور جناب آقای سهراب منصوری ضایعه اسفباری برای مردم حسن آباد و منطقه است. آن مرحوم حقّی مسلّم ـ چه مستقیم و چه غیر مستقیم ـ بر تک تک اهالی دارد و کمتر خانواده ای در آن دیار می توان یافت که در زمینه سواد آموزی یا مشکلات متداول روزمره به او مراجعه ای نکرده باشد. ارتحال ایشان را به خانواده محترم و سوگوار آن مرحوم و مردم نجیب، مؤمن و قدر شناس حسن آباد تسلیت می گویم.
سال 1346 وقتی پای در دبستان گذاشتم، سیمای مدرسه را در آینه شخصیت جدّی، با ایمان، با پشتکار و هدفمند او مشاهده کردم. در این مختصر چند نکته را در بیان شخصیت ایشان ذکر می کنم:
1 ـ آقای منصوری حلقه واسط بین نظام آموزشی سنتی مکتبخانه و نظام جدید بود. ایشان در هر دو نظام صاحب تجربه ارزشمند و خود تاریخی گویا از تاریخچه تعلیم و تربیت در حسن آباد بود. او اولین آموزگار بومی در حسن آباد بود که قاطبه میانسالانی که امروز در منطقه از نعمت سواد بهره مندند تلاش دلسوزانه او را با تمام وجود لمس کرده اند.
2 ـ مرحوم منصوری علاوه بر اشتغال به تعلیم و تربیت کودکان، مرجع مهمی برای حل بسیاری از مشکلات اهالی بود. در دوران جوانیِ ایشان تعداد انگشت شماری از مردم حسن آباد با سواد بودند و بعضاً در ابتدایی ترین نیازهایی که به نحوی منوط به خواندن و نوشتن بود دچار مشکل بودند.وجود وی در این باب برای عموم مردم بسیار کارگشا بود.
3 ـ با توجه به برخورداری خوب او از اطلاعات مذهبی، از جمله کسانی بود که بعد از روحانیون، حرف اول را در مباحث دینی می زد. معلم قرآن بود و بعد از مرحوم قدمعلی شفیعی یکی از افرادی بود که در تشکیل مجالس تعزیه خوانی نقش محوری داشت. در دوره جوانی ایفاگر نقش علی اکبر و در سالهای اخیر نسخه خوان نقش حضرت امام حسین، عباس، مسلم و... علیهم السلام بود. در ذکر مصائب اهلبیت (علیهم السلام) لحن بسیار دلنشین و سوزانی داشت. در نمازهای جماعت از اولین افرادی بود که حضور می یافت. در مجالس روضه خوانی نقش فعال داشت و خود بانی همیشگی جلسه هفتگی روضه سیدالشهداء(ع) در منزل بود. صدای اذان و مناجات سحری او در ماه مبارک رمضان بیدارگر خفتگان بود. در لیالی قدر خواندن زیارت مخصوص سیدالشهداء بنام او رقم خورده بود. یادم نمی رود در سالهای قبل از انقلاب که صحبت کردن از اسلام و نماز در مراکز دولتی چندان خوشایند نبود، آقای منصوری هر روز در مدرسه اقدام به برپایی نماز جماعت می¬کرد و همه دانش آموزان را بر آن فرا می¬خواند و وضو گرفتن و طریقه اقامه نماز را به بچه ها تعلیم می نمود.
سال گذشته به همت تعدادی از جوانان قدرشناس همایش نکوداشتی برای ایشان برگزار شد و چه شایسته و به جا بود. به مناسبت آن همایش ارادت نامه ای به ایشان عرضه داشتم که با آرزوی ترویح روح او در اینجا می آورم:
آموزگار گرامی جناب آقای سهراب منصوری
با سلام و احترام
در سال 1346وقتی در پایه اول، پای در کلاس شما نهادم نمی دانستم دنیای علم و معرفت را چه شیرینی ها و روشنی هاست. الفبای آن را در پرتو عزم راسخ و اراده استوار حضرتعالی یافتم. در آن روز حسن آباد دهکده ای ساده با چهره خشن فقر و محرومیت اما مردمی اصیل و نجیب بود. بی سوادی سایه سیاهش را بر قامت او افکنده بود و امثال شما نوادری بودند که چون چشمه نوری تاریکی آن را روشنی و سردی آن را گرمایی می بخشیدند.
امروز قدر آن خدمات خالصانه نزد گوهرشناسان قدرشناس به خوبی محفوظ است.
یادم نمی رود به همان میزان که دغدغه آموختن الفبا و قیل و قال مدرسه را به نوباوگان داشتید، دل مشغولی مضاعف و همت صادقانه و عاشقانه ای برای هدایت و دین ورزی آنان در شما شعله ور بود. عنصر هدایتگری را هیچگاه از معلَمی جدا نکردید و امروز ندای ملکوتی و جان بخشی که در جای جای مساجد محل از مأذنه ها شنیده می شود چون نیک بنگرید مرهون و مسبوق آن تلاشهای بی دریغ و بی توقع امثال شماست. لباس علم و تقوا در مکتب حیات بخش اسلام زیباترین کسوت است و موجودات از ملک تا ملکوت و از خاک تا افلاک برای معلمان هدایتگر درود و رحمت می فرستند و چه زیبا از آن پیر فرزانه شنیدیم که "معلمی شغل انبیاست" و راستی در مقابل این عظمت یارای سپاس و ستایش از آن زحمات نمی ماند.
همایش زیبا و دلنشین "آخرین یادگار مکتب و اولین آموزگار مدرسه" که توسط تنی چند از جوانان برومند و قدرشناس حسن آباد برگزار شد بهانه ای گردید تا ارادت دیرینه خویش را بار دیگر به حضرتعالی ابراز دارم و تلاش بی شائبه شما را در پرورش روح و اندیشه ی جوانان این مرز و بوم در طی سالهای متمادی بستایم و به عنوان شاگردی از خیل عظیم شاگردان شما که لایه های زیرین و اولیه شخصیت خویش را از او به یادگار دارد از خداوند منان صحت و سلامت و سعادت دنیوی و اخروی شما را آرزو کنم.
التلمیذ: دکتر مجید صادقی ـ دانشگاه اصفهان
آبان ماه 1387
