سید علی طباطبایی در آستانه ی هفته ی دفاع مقدس ، بهانه ای شد تا یادی نماییم از رشادت ها و دلاوری های مردان مردی که در آتش و خون مردانه جنگیدند و افتخاری بزرگ به ارمغان آوردند. آن آزاد مردانی که زیبایی های ظاهری دنیا نتوانست آن ها را از وظیفه ی دینی خود که همان اطاعت از رهبری و ولایت است باز دارد و به تمام بهانه ها پشت پا زدند تا این که بهشت جاویدان را به بهایی بزرگ خریدند به همان بهای جان است. راهشان پر رهرو باد
ترانه های محبت
فرشته های اجابت زشهر ما رفتند شکوفه های عنایت زشاخه ها رفتند اگر فروغ نماندست آسمان ها را عجب مدار چرا؟ چون ستاره ها رفتند ستاره ها که به ظلمت دلیل ما باشند بگو به جان شقایق که تا کجا رفتند؟! به نرمی از بر ما پر کشیدن و رفتن به طرفه عین چه دانی که تا خدا رفتند اگر چه باغ زداغی بزرگ می نالد به عطر دل کششان مست و یاس ها رفتند حدیث روشن زهدند و آشنای طریق حماسه های طریق دل آشنا رفتند به روز شیر ژیانند و شب نمونه ی زهد مجاهدان مبرا زادعا رفتند سحر زغنچه به گوشم رسید این نجوا ترانه های محبت چه بی صدا رفتند؟!