یکپارچه سازی زمینهای کشاورزی در حسن آباد کاری بس دشوار و در عین حال ضروری است. نوشته ی زیر را ارائه می کنیم و از بازدیدکنندگان گرامی می خواهیم تا اگر طرحی در این زمینه دارند یا راهی که سریع‌تر به نتیجه برسیم ارائه کنند.
محمدرضا
امروزه با توجه به گران بودن محصولات کشاورزی، شغل کشاورزی یکی از پردرآمدترین مشاغل به حساب می آید. اما چرا این شغل در حسن آباد چندان درآمدزا نیست؟!
در حال حاضر اولین و مهمترین مشکل کشاورزی در منطقه ی ما، خرده مالکی بودن زمینهای زراعی است. نیازی به توضیح ندارد که این مشکل، بزرگ‌ترین ضربه را به کشاورزان می زند و تا وقتی که این معضل حل نشده، نباید انتظار رونق در این حرفه را داشت.
یکپارچه سازی
در عین حال که همه ی کشاورزان به ضرورت یکپارچه سازی زمین ها پی برده اند، اقدام عملی از سوی آنها صورت نمی گیرد؛ زیرا هرکسی تصور می کند با معاوضه ی زمینش، متضرر می شود.
راه چاره چیست؟
در اینجا برای رفع این معضل، دو راه را پیشنهاد می کنم.
یک) با نظارت مدیر جهاد کشاورزی حسن آباد، شهردار و شورای شهر، کارشناسانی بی طرف زمینها را قیمت گذاری کنند. پس از قیمت گذاری، صاحبان زمین ها را راضی به معاوضه کنند اما اگر رضایت ندادند، در صورتی که قانون اجازه می دهد، صاحبان زمینها را مجبور به معاوضه کنند و برای اینکه شبهه ای ایجاد نشود که چرا نظر یک مالک بر دیگری ترجیح داده شده، این کار به قید قرعه صورت گیرد.
به این منظور باید گام به گام پیش رفت. در ابتدا باید بستر فرهنگی را فراهم ساخت. با برگزاری مجالس سخنرانی، باید اهمیت این قضیه را برای مردم روشن ساخت. می توان این طرح را در ابتدا در روستایی کوچک به صورت آزمایشی به اجرا در آورد تا ایرادات این طرح روشن شود و نیز وقتی جاهای دیگر رونق کشاورزی در آن روستا را مشاهده کردند، راحت تر به این کار تن خواهند داد. برای رسیدن به این هدف ممکن است چند سال طول بکشد.
البته چنین اقدامی ـ مانند هرکار جدید دیگر ـ در ابتدا، نارضایتیهایی را به دنبال خواهد داشت اما با اجرای آن، وقتی همگان شاهد رونق کشاورزی خود شدند، از این اقدام خرسند خواهند بود.
همانگونه که شهرداری می تواند خانه هایی که در مسیر خیابان قرار دارند بدون رضایت صاحبانشان تخریب کند یا دولت صاحبان وسایل نقلیه را می تواند مجبور به خرید بیمه کند، می توان چنین کارهایی را به اجرا در آورد.
دو) در صورتی که معاوضه ی زمینها در حال حاضر ممکن نیست می توان این راه را انتخاب کرد که مالکان زمینهای یک صحرا یک چیز را بکارند و آنچه باید کاشته شود طبق رأی اکثریت مالکان صورت گیرد و اقلیت تابع اکثریت باشند.
