کشف جنازه سالم
در قبرستان حسنآباد مقبرهای خشتی و بی سقف بود که به آن «امامزاده» میگفتند. در شهریور سال 1381ش دیوارهای آن از سوی شهرداری خراب شد. آقای حاج میرزا محمد صادقی - از سالمندان متدین و قابل اعتماد – در سال 1381 در مورد این قبر چنین گفت:
حدود هشتاد سال پیش، در محل این قبر، تپهای خاکی بود. شخصی در عالم خواب به پدر بزرگم حاج میرزا محمدعلی که روحانی بود، نشانی آنجا را میدهد و میگوید: خاکها را کنار بزن که به قبری میرسی.
روز بعد، سه نفر به نامهای میرزاحسین - پدر من - و میرزاجعفر و حسنعلی خاکهای آنجا را کنار میزنند تا به لوح قبری از جنس کاشی میرسند. سپس آنها یک شب، خود قبر را میشکافند و به جنازه جوانی حدود 22 ساله میرسند. آن جنازه به قدری سالم بوده که گویا تازه به خاک سپردهاند. همین که جنازه را میبینند، قبر را میپوشانند و بنایی برای آن میسازند و دیوارها را تا سقف میرسانند.
تصویر مرقد پس از تخریب. تابستان 1384
یادداشت وبلاگ: اینجانب به مناسبت چهلمین روز درگذشت حاج میرزا علی محمد صادقی فرزند حاج میرزا محمد به حسن آباد رفتم. بنا را شهرداری به تازگی خراب کرده بود. با حضور بر سر قبر، تکه کاشیهای بیرون افتاده از قبر را دیدم.
به صرف اینکه جنازه ای سالم به دست می آید به معنای این نیست که آن شخص امامزاده بوده است و لزومی ندارد برای او گنبد و بارگاه بسازند. کم نیستند انسانهای صالح که بدنشان سالها در زیر خاک سالم مانده و در عین حال از سادات نیستند. در کتاب «اجساد جاویدان» تألیف علی اکبر مهدی پور، گزارش یافت شدن جنازه های فراوان که سالها سالم مانده اند، آمده است.
