شهربانو فاطمی
در اینجا تعدادی از غذاهای سنتی را می آوریم که درست کردن و خوردن آنها از گذشته های دور در حسن آباد مرسوم بوده است. بعضی از این غذاها در جاهای دیگر نیز وجود دارد اما گاه فقط در اسم شبیه هستند اما در شیوه ی درست کردن متفاوتند.

کباب دیزی
گوشت، یک پیاز، پودر نخودچی یا پودر نان خشک، فلفل، زردچوبه، مرزه، تخم شوید، زیره و نعنا را مخلوط کرده در سرکو می کوبیم.
قدری دنبه را در دیزی گذاشته بر آتش در تنور می گذاریم. وقتی ظرف داغ شد، قدری از آن مخلوط را در کف دست پهن می کنیم و از داخل به دیواره ی دیزی می چسبانیم. این کار را ادامه می دهیم تا مخلوط تمام شود. پس از گذشت حدود دو ساعت، دنبه به صورت روغن در آمده است. دیزی را کج کرده تا روغن به کباب ها برسد. پس از آن، کباب ها به کف دیزی می افتند. در این موقع آماده ی خوردن می شود.

قلیه چغندری
یک کیلو پیازداغ و نیم کیلو برنج نیم دانه یا بلغور گندم و چغندر کوبیده به اندازه ی دو پرتقال بزرگ و قرا قروت در آب ریخته می پزیم.

کوفته ارزنی
نیم کیلو گوشت کوبیده، نیم کیلو ارزن پوست کنده، دو پیاز متوسط سرخ شده، مقداری شوید خشک را با هم مخلوط کرده به صورت کوفته هایی به بزرگی پرتقال بزرگ در می آوریم.
پس از آنکه یک لیوان آب را در قابلمه به جوش آوردیم، کوفته ها را در آن چیده، منتظر دم کشیدن می شویم.

آش جو
عدس، جو، قراقروت، چغندر کوبیده به اندازه یک تخم مرغ، برگ چغندر یا اسفناج به مقدار زیاد را با هم در قابلمه ریخته می پزیم.

اوسال (آبسال)
قبل از عید نوروز چغندر که به صورت ورق ورق در آمده در آب می پزیم. بعد از سرد شدن، مقداری قره قروت و برگه ی خشک و آلوچه خشک و انجیر خشک در آن ریخته می ریزیم.
در ایام عید بعد از خوردن گندم شاهدانه، از آن می خورند.

اشکنه
دو تخم مرغ را در آب هم می زنیم. به آن رب انار، روغن، تخم گشنیز و مازنجوش آسیاب شده، زردچوبه و یک قاشق شکر می افزاییم. سپس همه را با هم می پزیم.

کوفته تبریزی
سه نیم لیوان برنج را در آب پخته آبکش می کنیم. سپس آن را با نیم کیلو گوشت چرخ کرده، سبزی خشک شامل تره و جعفری و شنبلیله و شوید، زیره سیاه، فلفل، زردچوبه، پیازداغ و تخم شوید مخلوط می کنیم.
آنها را به شکل کوفته هایی به اندازه ی پرتقال بزرگ در می آوریم و بعد در هرکوفته دو عدد آلوخشک فرو می کنیم.
پس از آنکه یک لیوان آب را در قابلمه به جوش آوردیم، کوفته ها را در آن چیده، منتظر دم کشیدن می شویم.

اوگوش تُرُش (آبگوشت ترش)
بلغور گندم، لپه و عدس ریز (از هر کدام یک قاشق غذاخوری)، تعدادی برگه و آلوچه خشک، چغندر کوبیده (به اندازه یک تخم مرغ)، قره قروت (به اندازه دو حبه قند) و مقداری  گوشت را در قابلمه ریخته می پزیم.

کالجوش
کشک را بعد از خیساندن می ساییم. پس از درست کردن پیازداغ، مایع کشک را در آن می ریزیم. همچنین مقداری مغز گردوی ساییده شده و زردچوبه و نعنا. بعد از قدری جوشیدن آماده ی خوردن می شود.

گُندی کوری
عدس، ماش، لپه، بلغور گندم و نخود همه را بو داده در سرکو ریخته با گوشت و پیازداغ فراوان می کوبیم. آنها را به اندازه های تخم مرغ گرد کرده در دیزی می گذاریم سپس در تنور آتش می نهیم تا پخته شود.

کُماج
کره و مقداری شکر را در ظرفی با آتش، ذوب می کنیم. سپس سه چانه ی خمیر و دو زرده تخم مرغ را در آن ریخته به خوبی همه را با هم و با دست مخلوط کرده ورز می دهیم. آنها را در قابلمه ریخته در آتش تنور می گذاریم. پس از گذشت مدتی آن مخلوط را برعکس کرده تا بالای آن هم پخته شود.

آش سِرباری سُوزی (سبزی)
بعد از جوش آمدن آب، قدری ارزن پوست‌کنده، عدس و برگ چغندر یا اسفناج خرد شده را در آن می‌ریزیم. اگر برگ چغندر یا اسفناج در دسترس نباشد از گیاه موچّه  استفاده می‌کنیم. بعد از پخته شدن، هنگام خوردن، دوغ یا کشک یا قره قوروت به آن می‌افزاییم.

آش شولی ـ گوشتی یا آش دو آتشه
غروب تکه‌ای گوشت همراه عدس و نمک را در قابلمه‌ی آب ریخته در تنور می‌گذاریم. آخر شب بعد از پخته شدن، گوشت را می‌کوبیم و دوباره در قابلمه ریخته و در تنور در حالی که حرارت کم دارد، می‌گذاریم. صبح روز بعد آماده‌ی خوردن است.
به دلیل این‌که دو بار در آتش گذاشته می‌شود به آن «آش دو آتشه» هم می‌گویند.