علی جمشیدی
مرحوم کربلایی حاج حسین جمشیدی معروف به حاج حسین شکرالله سال 1306 در حسن‌آباد در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود. خاندان او به لحاظ بهره‌ی هوشی بالا زبان¬زد مردم بودند و به طایفه‌ی «خطیری‌ها» مشهور بودند. جملگی از مکتب¬داران قدیم حسن‌آباد به شمار می‌رفتند. همانند مرحومان: غلام‌حسین استاد باقر، ملاعباس، کلاعباس جمشیدی و استاد رضا دلاک و پسرش استاد محمد دستجردوکی. از میان آنها مرحوم کلاعباس بیشترین نقش را در تعلیم و تربیت حاج حسین شکرالله داشته است.
کربلایی حاج حسین شکرالله نیز از استعدادی عجیب برخوردار بود به طوری که در عین کم¬سوادی علاوه بر تسلط کامل بر قرائت قران، قسمت زیاد از آن را هم از حفظ می‌خواند. همچنین بیشتر دعاهای معروف و غیر معروف مفاتیح الجنان را حفظ بود؛ مانند دعای افتتاح و زیارت جامعه‌ی کبیره، دعای سمات و...
به علاوه، آشنایی ایشان با مسائل شرعی و تخصص در امور دفتری و اجرایی همچون اسناد معاملاتی و نوشتن قباله‌های گوناگون و آشنا بودن با خط سیاقی و حتی شناخت خط انگلیسی و علاقه به ادبیات و حفظ اشعار زیاد از شاعران، از جمله خصایص این پیرغلام اهل بیت(ع) بوده است.
بیش از چهل سال از عمر شریف خود را صرف رسیدگی به کارهای عام المنفعه و عمومی نمود به طوری که در قبل و بعد از پیروزی انقلاب کمتر فعالیت و مسئولیتی را می‌توان در حسن‌آباد برشمرد که ایشان مستقیم یا غیر مستقیم در آن نقش سازنده نداشته باشد.
از همان اوایل تقسیمات دولتی در انتخاب حسن‌آباد به عنوان مرکز بخش و تأسیس بهداری و حمام عمومی و غسال¬خانه و شرکت تعاونی حجت و شرکت نفت و شرکت بافندگان و واگذاری زمین‌های آموزش و پرورش نقش مؤثری داشته است.
همچنین در زمینه‌ی امور دینی و مذهبی یکی از مؤثرترین افراد در برپایی و حفظ مراسم و مناسبت‌های مذهبی بود. سرپرستی هیأت حضرت اباعبدالله و هیأت تعزیه¬خوانان حسن‌آباد و سرپرستی هیأت ختم زیارت عاشورا و راه¬اندازی زیارت جامعه‌ی کبیره و دعای ندبه در شب‌های دوشنبه و صبح جمعه و مداحی و تعزیه¬خوانی توسط خود ایشان و پیگیری امور حسینیه و مسجد حسینیه و ...، از جمله خدمات ایشان در امور دینی است.
همچنین به عنوان امین و مورد اعتماد مردم در رفع مسائل و مشکلات خانواده‌ها می‌کوشید و در پیگیری مشکلات کشاورزان و بافندگان و دفاع از مردم، تلاش‌های بسیار می‌کرد که به قول خودشان در زندگی انگیزه‌ای به جز خدمت به خلق که بالاترین عبادت است، نداشت.
سرانجام این خادم اهل¬بیت(ع) و مردم در تابستان 1389 در 83 سالگی ندای حق را لبیک گفت. امید که روح این پیرغلام حسینی که مسلما برگردن همه‌ی ما حسن‌آبادی‌ها حق زیادی داشته میهمان اربابش حضرت سیدالشهدا(ع) باشد.