قالی بافی. تا سال 1339 شمسی در حسن آباد شغل مناسبی برای خانم ها نبود. مرحوم پدرم به فکر افتاد تا بتواند شغلی را برای زن های خانه¬دار و دختران دست و پا کند. با همراهی حاج همدم همسر میرزاغنی به نایین رفتند. در آن موقع آقای برهانی در نایین تاجر قالی بود و کم و زیاد به حسن آباد می آمد. او سید هاشم بنی¬طبا و خانمش را که در قالی بافی استاد و ماهر بودند، جهت یاد دادن بافت قالی به حسن آباد فرستاد. در آن وقت من هشت سال بیشتر نداشتم. یادم هست اولین دستگاه چوبی را منزل حاج میرزاغنی زدند. من در فاصله ی هفت هشت ماه با ذوق و علاقه قالی بافی را یاد گرفتم.
در منزل پدری¬ام یک دستگاه قالی زدیم و طی مدت یک سال و اندی اولین قالی نایینی بافته آماده ی فروش شد. در آن زمان پول ارزش بسزایی داشت پدرم وقتی قالی را به نایین یا اصفهان برد به مبلغ پنج هزار تومان فروخت و کم کم در حسن آباد قالی بافی رونق گرفت و تا به حال این شغل به قوت خود باقی است.
اشرف جمشیدی
اولین قالی دست باف. تا حدود سال 1300ش قالی های موجود در حسن آباد از جاهای دیگر به آنجا می آمد. تا این که آن زمان اولین بار مرحوم حاجیه فاطمه طباطبایی فرزند حاج سید رضا یک دستگاه قالی در حسن آباد برپا کرد. اما پس از بافت بخشی از آن، از ادامه ی آن منصرف شد و آن را به مرحوم حاجیه زهرا منصوری همسر حاج رضا علی قیصری فروخت و او بافت آن را به پایان رساند.
دقت در نقشه ی قالیچه به خوبی نشان می دهد که ابتدای ورود این هنر به حسن آباد بوده است و یکی از قالی بافان یا هردو به درستی از عهده ی پیاده کردن نقشه بر نیامده اند. این قالیچه اکنون در منزل آقای علی صادقی (معروف به علی مراد) به عنوان زیرانداز از آن استفاده می شود.
طرح قالی گل و بوته و باغ پرندگان است و رنگ های به کار رفته تماما طبیعی و خوش آب و رنگ است. با این که این قالی همواره زیر پا و مورد استفاده بوده، همچنان پابرجا و قابل استفاده است.
محمود صادقی
