زیلو بافی. زیلوبافی از صنایع دستی معمول درحسن آباد بود که دو سال بعد از انقلاب اسلامی یعنی اوایل سال 1360 عمرش به پایان رسید و دیگر کسی به دنبال این صنعت دستی نرفت. علت از بین رفتن آن این بود که تورم، گریبانگیر مواد اولیه شد و به کلی سفره ی آن برچیده شد.
مواد اولیه ی زیلو را نوعی نخ پنبه ای تشکیل می داد و دستگاه آن هم چارچوبی از جنس چوب بود. دو چوب گردی که عرض چارچوب را تشکیل می داد، چله را نگه می داشت. دو یا سه نفر با دستگاه کار می کردند. میان آنها به این صورت تقسیم کار می شد که یک استادکار ماهر نقش ها را تنظیم می کرد. یک نفر پودهای کشیده توسط استاد کار را به هم می فشرد و احیانا یکی دیگر در پشت دستگاه با دست مزد کم کمان را در وقت خودش بالا و پایین می کرد.
تا چند سال قبل چندین خانوار از بافتن زیلو امرار معاش می کردند اما در حال حاضر به کلی این صنعت دستی از بین رفته. امروزه این صنعت دستی را در حد اندک در استان یزد می توان یافت. گویا زیلوهای باقی¬مانده ی حسن آباد را تنها می توان در مساجد شهر یافت.
محمود صادقی
