خرمن کوبی. تا سال1352 کشاورزان حسن آباد برای جدا کردن کاه و دانه از یک دیگر، به دلیل نبود کمباین و امثال آن، محصولاتی چون گندم و جو و ارزن را پس از درو یکجا در زمین سفت و بیرون از صحرا جمع آوری و به صورت گرد پهن می کردند و با وسیله ای به نام «چان» آن را خرد می کردند. دو الاغ را به چان می بستند و یک نفر روی چان می نشست و الاغ به صورت دایره روی خوشه های گندم می گشت و این گونه دانه ها از خوشه جدا می شد.
هنوز گندم ها با کاه مخلوط بود. برای جداسازی گندم ها از کاه، با وسیله ای چوبی به نام «اچان» که دارای دسته ای بلند بود و سر آن را ده چوب نیمه خمیده تشکیل می داد، استفاده می کردند. زمانی که باد می وزید در مسیر آن، مخلوط کاه و گندم را به هوا پرتاب می کردند و کاه چون سبک بود به سمت دیگر می رفت و گندم ها جداگانه در یکجا جمع می شدند. یک خرمن هزار کیلویی سه الی چهار روز طول می کشید تا گندم از کاه جدا شود.
محمود صادقی
