ساختمان. چهل سال پیش هنوز سنت قدیم در ساخت و ساز در حسن آباد رایج بود. خانه ها را با خشت و گل و به صورت طاق و چشمه می ساختند. این ساختمان ها در ظاهر ساده بنا می شدند اما آنها فنون خاص خود را داشتند و هرکسی از عهده ی آن بر نمی آمد. امروزه هنوز ساختمان های فراوان از دوران قبل در حسن آباد پابرجا مانده و محل زندگی انسان های فراوان است.
اشاره به یک ویژگی در بناهای قدیمی مناسب است. طاق های امروزی را صاف بنا می کنند و در نتیجه ی فشار آنها تنها به صورت عمودی است و این فشار را تا حد زیاد با ستون کنترل می کنند اما طاق های قدیمی, گنبدی (ضربی) و غالباً بدون ستون بودند. بنابراین فشار عمودی بیشتری را به پایه ها وارد می کردند و نیز به دلیل نیم دایره بودن، فشار زیاد به صورت افقی نیز بر دیوارها وارد می کردند و اگر دقت لازم نمی شد ممکن بود طاق، دیوارها را به طرف بیرون تخریب کند. معمار می بایست محاسبه کند که دیوارها را به چه اندازه پهن بسازد که هم وزن طاق را تحمل کند و هم به طرف بیرون تخریب نشود و هم دیوار بیش از اندازه پهن و ساختمان بدنما نشود و زمین زیاد را اشغال نکند.
بنابراین معمار برای به دست آوردن اندازه ی ضخامت دیوار باید چند امر را در نظر می گرفت: وسعت طاق، ارتفاع آن، اندازه ی قوس و ... . این، نمونه ای از خصوصیات بناهای قدیمی است که معمارهای امروزی آگاهی لازم از آن ندارند.
مرحوم حاج محمدرضا ملاعباس سعادت (حاج محمد فرزند رضا فرزند ملاعباس) یکی از معماران ماهر در حسن آباد بود. او به قدری در کارش مهارت داشت که برای کارهای جدید می بایست از قبل نوبت می گرفتند. پدر او رضا ملاعباس نیز در بنایی مهارت داشت.
محمود صادقی
نیاز به تکمیل
