تهیه عکس: حسین شفیعی. سال 1340 ش
وبلاگ: جا دارد نام حاضران در عکس برای ما ارسال شود.
زیلو بافی در حسن آباد
محمود صادقی
زیلوبافی از صنایع دستی معمول درحسن آباد بود که تا دوسال بعد از انقلاب اسلامی یعنی تا اوایل سال 1360 عمرش به پایان رسید و دیگر کسی به دنبال این صنعت دستی نرفت. علت از بین رفتن آن این بود که تورم، گریبانگیر مواد اولیه شد و به کلی سفره آن بر چیده شد.
مواد اولیه زیلو را نوعی نخ پنبه ای تشکیل می داد و دستگاه آن هم چارچوبی از جنس چوب بود. دو چوب گردی که عرض چارچوب را تشکیل می داد ، چله را نگه می داشت. دو یا سه نفر با دستگاه کار می کردند. میان آنها به این صورت تقسیم کار می شد که یک استاد کار ماهر نقشها را تنظیم می کرد. یک نفر پودهای کشیده توسط استاد کار را به هم می فشرد و احیانا یکی دیگر در پشت دستگاه با مزد کم کمان را در وقت خودش با لا و پایین می کرد.
تا چند سال قبل چندین خانوار از بافتن زیلو امرار معاش می‌کردند اما در حال حاضر به کلی این صنعت دستی از بین رفته. امروزه این صنعت دستی را در حد اندک در استان یزد می توان یافت. گویا زیلوهای باقیمانده حسن آباد را تنها می توان در مساجد شهر یافت.
