زنجیر زنی. گونه ای عزاداری است به این صورت که چند رشته زنجیر که به دسته ای بسته شده همراه نوحه به جای زدن دست بر سینه، آن را از روی شانه بر کمر می زنند. این شیوه ی عزاداری تفاوت چندانی با دیگر اماکن ندارد. شاید نوحه های آن کمی متفاوت و سبک زنجیرزنی کمی خاص باشد. مثلاً استفاده از نوحه های سه ضرب، هفت ضرب، سیزده ضرب و بیست و یک ضرب که نفسی استوار را از مداح می طلبد و امروزه فقط تا نوحه های هفت ضرب خوانده می شود.
علی صادقی (اسماعیل)
دوره گرفتن. نوعی عزاداری است که معمولا در پایان مراسم زنجیر زنی و نخل گردانی انجام می شود. مردان به شکل دایره وار دست چپ بر شانه بغل دستی قرار می دهند و دست دیگر را بر سینه می زنند و اشعاری را به شکل حماسی می خوانند. در سالهای اخیر با الهام از جمله ی «سیاست ما عین دیانت ماست» در پایان «اباالفضل علمدار، خامنه ای نگهدار» را می خوانند .
در قدیم در روز اول محرم یکبار بعد از ظهر ادامه مطلب...
رساله ی بی نقطه. اینجانب رساله ای خطی در اختیار دارم که در زمره ی شاهکارهای ادبی شگفت به حساب می آید. متن کتاب، فارسی و در مدح اهل بیت(ع) و اخلاق و عرفان، به نظم و نثر است. مؤلف ادامه مطلب...
زبان حسن آبادی
منتظر مقاله
امام علی(ع) جمله ای به زبان جرقویه ای دارد. ابن مسعود میگوید:
« کنت قاعدا عند أمیر المؤمنین(ع) فی مسجد رسول ادامه مطلب...
