تأسیس موزه
در گذشته آثار ارزشمند قدیمی مانند سنگ نوشته ها در حسن آباد بود که به دلیل کم اعتنایی به مرور از بین رفتند. در زمان نوجوانی در سفر به حسن آباد ، شاهد لنگه دری سنگی و بزرگ بودم که در کوچه ای افتاده بود و شاید به عنوان پل از آن استفاده می کردند.
هنوز هم اشیائی ارزشمند در ادامه مطلب...
اقدامی مهم در مورد آیت الله حائری دستجردی
حضرت آیت الله العظمی شیخ محمد رضا حائری دستجردی از افتخارات جرقویه علیا است که بعضی مراجع تقلید و آیت الله اشرفی اصفهانی ـ چهارمین شهید محراب ـ توفیق شاگردی او را داشتند. متأسفانه در عین عظمت شأن ایشان نه تنها شخصیت وی برای حوزه های علمیه ناشناخته مانده بلکه مردم منطقه نیز آنگونه که شایسته است، با وی آشنایی ندارند.
نامگذاری یکی از خیابانهای دستجرد به نام وی نوعی تجلیل از مقام ایشان است اما کافی نیست. از جمله اقدامات لازم در مورد معظم له آن است که منزل شخصی ایشان در دستجرد از وارثان او خریداری، تعمیر و به صورت مرکزی برای معرفی ایشان و برای فعالیت فرهنگی در آید.
کتابهای علمی ایشان نایاب است. جا دارد آنها تجدید چاپ شوند و اگر کتابهایی از ایشان هنوز به صورت خطی باقی مانده، به زیور طبع در آیند.
ارتباط با مهاجران
به کارگیری راههایی برای پیوند دادن مهاجران و نوادگانشان با حسنآباد، برکات و پیامدهای مثبت را به دنبال دارد. یکی از راهها، فرستادن نشریات محلی برای آنها است.
بسیاری از مهاجران و نوادگان آنها، علاقهای خاص به محل زندگی آبا و اجدادی خویش دارند و خواهان مسافرت و اقامت چند روزه در اینجا هستند؛ اما به دلیل نبود محلی برای اقامت، نمیتوانند به این شهر سفر کنند. بدین منظور میتوان مانند شهرهای سیاحتی، در تعطیلات نوروز و تابستان، از مدارس استفاده کرد. تشکیل ستاد مهاجران، کارگشا خواهد بود.
نام شهر
نام بیشتر شهرهای ایران مانند اصفهان و قم تنها بر یک جا اطلاق میشوند. لذا کسی با دیدن این نامها در کتابهای گذشته و حال، سردرگم نمیشود. اما حدود چهارصد جای ایران «حسنآباد» نام دارند و این امر ما را هنگام مطالعه منابع تاریخی و حتی در متون فعلی دچار مشکل کرده است. با جستجوی واژههای «حسن آباد» و «حسن آبادی» در اینترنت، به صدها مورد برمیخوریم که معلوم نیست اشاره به کجا دارند. هرچه زمان میگذرد، این مشکل حادّتر میشود. به نظر میرسد اگر شورای شهر، نامی تک برای این شهر انتخاب کند و به تأیید وزارت کشور برساند، گامی ارزنده انجام داده است و چنین اقدامی شدنی است. در کتاب «فرهنگنامه تطبیقی نامهای قدیم و جدید مکانهای جغرافیایی ایران و نواحی مجاور» مکانهای فراوان ذکر شده که نام آنها در طول تاریخ تغییر یافته و گاه برای یک مکان چندین بار این تغییر رخ داده است.
تأسیس حوزه علمیه
تجربه نشان داده است هر شهر و روستایی که روحانیون در آنجا حضور و رفت و آمد بیشتری دارند، پایبندی مذهبی مردم در آنجا بیشتر است. براساس شنیدهها اکنون بیش از یکصد روحانی و طلبه حسنآبادی در شهرهای مختلف مشغول تحصیلند و مسلماً امکان مهاجرت برای برخی علاقهمندان فراهم نیست. از سوی دیگر بازگشت به وطن خود برای کسی که در مسیر طلبگی موفق نبوده، مشکل است.
تأسیس حوزه علمیه در حسنآباد این امکان را فراهم میکند تا همه علاقهمندان بتوانند بدون زحمت مهاجرت، سالهای نخست تحصیلات حوزوی را در همین شهر بگذرانند و اگر زمینه ادامه این راه را در خود دیدند، برای ادامه تحصیل به حوزههای بزرگتر مهاجرت کنند و در غیر این صورت از همان ابتدا، مسیر را عوض کنند و در رشتهای که استعداد خود را در آن میبینند، ادامه دهند.
خلأ زیارتگاه
زیارتگاهها همواره مورد توجه مردم بودهاند. خلأ زیارتگاه در حسنآباد مشهود است و نبود آن سبب شد که در گذشته، برخی به خرافههایی چون «جا پا حضرت» رو آورند.
شهیدان سرافراز با نثار جان خود، گذشته از آبیاری درخت تنومند اسلام، به شهر و دیار خویش در پیشگاه تاریخ آبرو بخشیدند. خوشبختانه شهدای حسنآباد در جوار هم و در یک جا مدفونند و ساخت بنایی باشکوه و آبرومند برای آنها میتواند به صورت زیارتگاهی مناسب و معتبر در آید. حضرت امام خمینی چه بجا فرمود:
همین تربت پاک شهیدان است که تا قیامت مزار عاشقان و عارفان و دلسوختگان و دارالشفاى آزادگان خواهد بود. [1]
در این بارگاه میتوان نمازخانه، موزه، کتابخانه و سالن اجتماعات را نیز پیشبینی کرد.
[1]. صحیفه امام، ج21، ص 92 ـ 93.
زبان بومی
سابقه زبان بومی این شهر به پیش از اسلام باز میگردد. در دهههای اخیر راه یافتن تلویزیون به خانهها، فراوان شدن امکانات آموزش و تردّد به نقاط دیگر، سبب شد که به مرور این زبان رنگ ببازد و امروز برخی، از سخن گفتن با زبانی با سابقه بیش از هزار سال و شاید هزاران سال، ابا دارند و در نتیجه این گویش کهن رو به برچیده شدن است. اگر توان جلوگیری از اضمحلال آن را نداریم، دست کم با ثبت و ضبط دقیق این زبان، به صورت مکتوب و صوتی، آن را به نسلهای بعد انتقال دهیم. نویسنده کتاب «گرکویه سرزمینی ناشناخته بر کران کویر» زبان مخصوص جرقویه را به قلم آورد؛ اما لهجه و کلمات هر منطقه را جداگانه ضبط نکرد. بنابراین جا دارد واژههای رایج در حسنآباد و لهجه مخصوص آن، به سبک کتاب «گرکویه» نوشته شود.
