ابوالحسن صادقی (علی )

1-      خوو ،‌خوو هرو وع. (خواب خواب میاره)

2-      خووش بینه (خوابش را ببینی)

3-      خووت بیدی خیرو (خواب دیدی خیر باشه) ادامه مطلب...

ابوالحسن صادقی
آرُوغَنوش بیدی یا زانامونوش اُومه؛ آروغن را که دید یاد زاییدن افتاد.
از جیری وارون بیشتی جیری نودون؛ از زیر باران رفته زیر ناودان.
از هر دَسّیت هاتا ازهمون دَس گیره؛ از هر دست که بدهی از همان دست می گیری.
اِقبالوم اگه ازهمه چیش سیاهو از اَنگونَه سیبی یُو؛ بختم اگر از همه چیز سیاه باشد از هندوانه سفید است. ادامه مطلب...

روی چشمان افق امشب هلالی دیگر است

آسمان مشاطه ای بر خط و خال دیگر است

رخ نمایان کرد شوال و گذشت شور صیام

لیک عید عاشقان خود شور حال دیگر است

29 رمضان 90

ابوالحسن صادقی

ابوالحسن صادقی

دردی دندون
چی چی باجون مُون اَز یون دَردی دَندون
سِه چار رُو هُو بِه جونی خُم نَخَندون
اَز وِسکَه پازیش کَرتَه شِی تا صَحبی  ادامه مطلب...

ابوالحسن صادقی
به قصاب: تیغ بُرا؛ تیغ بران.
به قبرکن: آخری کار؛ آخر کار.  ادامه مطلب...

ابوالحسن صادقی
در میان فارسی‌زبانان کلماتی زاید و اضافی وجود دارد که معنایی خاص ندارند مثل «مرف» در «ظرف و مرف». همچنین بعضی واژه ها را نمی توان زاید خواند بلکه تکیه کلام هستند مانند «بد و بی‌راه» در حالی که اگر تنها «بد» گفته شود بس است. در زبان متداول حسن‌آباد نیز همین کلمات زاید و تکیه کلام ها رایج است. در اینجا بخشی از آنها را به ترتیب الفبا می آوریم:
آت، آشغال: زباله
آرت، آمون: آرد  ادامه مطلب...

ابوالحسن صادقی

ضرب المثل های الاغی
خِر خِرُو تا سَقَط شُو؛ خر، خر می ماند تا بمیرد.
خِری وای سَه هَه پُ نا چیشُو؛ خری که راه نمی رود منتظر هوش گفتن است.
هوش: واژه ای که برای ایستادن الاغ به کار می رود.   ادامه مطلب...

ابوالحسن صادقی - علی

مژده که آمد به لطف خدا                   ماه سحر خیزی وعشق وصفا

ماه ضیافت سر سفره نور                   گوش بر آن صوت نوای دعا

ماه رمضان 1432

موسم شعبان

ابوالحسن صادقی (کویر)                                                                               

جهان منوّر شده از سه میلاد
حسین، عباس و امام سجاد

در سوم چهارم پنج شعبان
والمیان معمارند و دلشاد   ادامه مطلب...

ابوالحسن صادقی رمضان

دو بیت زیر را در جوار مرقدمطهر امام خمینی در 14خرداد 1390 سروده ام. تقدیم به روح مطهر ایشان:

زهجرش دل غمین ودیده تر شد
شبی دیگر به یاد اوسحرشد

حزین پروانگان درگرد  ان شمع
بسی گشتند و خاک غم بسر شد